Τα Πάθη του Λαζάρου encore

Έχει έτοιμο και το 2^ο κλειδί για να επιβεβαιώσει ότι δεν έφταιγε το κλειδί. Το βγάζει από το τσαντάκι του, το δίνει στον Άδη, και το αυτοκίνητο εκκινεί ξανά. Τα νεύρα έχουν δώσει τη θέση τους στο γέλιο, όπως πάντα. Ο Λάζαρος είναι ο μοναδικός άνθρωπος που όταν παθαίνει κάτι πολύ στραβό, αρχίζει και γελάει…Το διαγνωστικό βγάζει ετυμηγορία. Αισθητήρας σφονδύλου. Το ότι πήρε μπροστά με την παρουσία του ηλεκτρολόγου-απολιθώματος ήταν αποτέλεσμα της φυσιολογικής θερμοκρασίας στον χώρο του κινητήρα.

Ο αισθητήρας αλλάζεται, και ψάχνει στο τσαντάκι του για να πληρώσει τον μηχανικό. Εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο «Έλα Λάζαρε, θα σε πάρει μια κυρία να σε ενημερώσει ότι βρέθηκε η κάρτα τραπέζης σου»! Η ποια; Πότε χάθηκε και βρέθηκε κιόλας; Το χέρι ψάχνει στο τσαντάκι, το πορτοφόλι λείπει! Πότε έφυγε από εκεί; Ξαναγυρνάμε στο «…το βγάζει από το τσαντάκι του, το δίνει στον Άδη…» καθώς εκεί έπεσε –χωρίς θόρυβο- το πορτοφόλι στο πεζοδρόμιο. Το είχε βρει κάποιος Χριστιανός απέναντι από το συνεργείο, αλλά επειδή δεν ήταν ακριβώς δίπλα, έψαξε να βρει τον Λάζαρο από την υπηρεσία της Τράπεζας. Τα 30€ περίπου βέβαια είχαν κάνει φτερά μέσα από το πορτοφόλι. Ωραία…70 ευρώ η αλλαγή του αισθητήρα, 80 ευρώ η κλήση από τη Δημοτική Αστυνομία, 30 ευρώ εισφορά χασίματος πορτοφολιού…180 ευρώ επειδή ο Θεός ήθελε να κάνει φάρσα! Η ζημιά που ευτυχώς γλίτωσε το αυτοκίνητο από τον ταούκ οδηγό, θα μπορούσε να είναι καμιά 500αρια σίγουρα…αν δεν ήταν ο Λάζαρος εκεί!

Κάνει πλάκα στον μηχανικό, να ελέγξει καμιά διαρροή, μήπως υπάρχει περίπτωση λόγω υπέρμετρης γκαντεμιάς να πιάσει φωτιά. Η εστία Λάζαρος ήταν εκεί, alive and kicking. Ωστόσο, δεν συνέβη τίποτα…Μια ώρα αργότερα, ο Λάζαρος βρισκόταν στην κουζίνα του σπιτιού. Και έπεσε η κουρτίνα, αφού έσπασε ο ιμάντας της. Αυτά έφταναν για εκείνη τη μέρα…

Πού τελειώνει η φάρσα; Μερικές μέρες μετά, ο Άδης αναφέρει ότι θυμάται το Clio να έχει οδική βοήθεια στις καλύψεις…Εκείνη την ώρα, δεν το σκέφτηκε, δεν το είπε, δεν ξέρω…

Η βλακεία στο απόγειο. Η ανοησία στον πυρετό της δόξας. Ο Λάζαρος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Είναι από τις φάσεις που σταματάς να γελάς.