Τα Πάθη του Λαζάρου encore

Έχει έτοιμο και το 2^ο κλειδί για να επιβεβαιώσει ότι δεν έφταιγε το κλειδί. Το βγάζει από το τσαντάκι του, το δίνει στον Άδη, και το αυτοκίνητο εκκινεί ξανά. Τα νεύρα έχουν δώσει τη θέση τους στο γέλιο, όπως πάντα. Ο Λάζαρος είναι ο μοναδικός άνθρωπος που όταν παθαίνει κάτι πολύ στραβό, αρχίζει και γελάει…Το διαγνωστικό βγάζει ετυμηγορία. Αισθητήρας σφονδύλου. Το ότι πήρε μπροστά με την παρουσία του ηλεκτρολόγου-απολιθώματος ήταν αποτέλεσμα της φυσιολογικής θερμοκρασίας στον χώρο του κινητήρα.

Ο αισθητήρας αλλάζεται, και ψάχνει στο τσαντάκι του για να πληρώσει τον μηχανικό. Εκείνη την ώρα χτυπάει το τηλέφωνο «Έλα Λάζαρε, θα σε πάρει μια κυρία να σε ενημερώσει ότι βρέθηκε η κάρτα τραπέζης σου»! Η ποια; Πότε χάθηκε και βρέθηκε κιόλας; Το χέρι ψάχνει στο τσαντάκι, το πορτοφόλι λείπει! Πότε έφυγε από εκεί; Ξαναγυρνάμε στο «…το βγάζει από το τσαντάκι του, το δίνει στον Άδη…» καθώς εκεί έπεσε –χωρίς θόρυβο- το πορτοφόλι στο πεζοδρόμιο. Το είχε βρει κάποιος Χριστιανός απέναντι από το συνεργείο, αλλά επειδή δεν ήταν ακριβώς δίπλα, έψαξε να βρει τον Λάζαρο από την υπηρεσία της Τράπεζας. Τα 30€ περίπου βέβαια είχαν κάνει φτερά μέσα από το πορτοφόλι. Ωραία…70 ευρώ η αλλαγή του αισθητήρα, 80 ευρώ η κλήση από τη Δημοτική Αστυνομία, 30 ευρώ εισφορά χασίματος πορτοφολιού…180 ευρώ επειδή ο Θεός ήθελε να κάνει φάρσα! Η ζημιά που ευτυχώς γλίτωσε το αυτοκίνητο από τον ταούκ οδηγό, θα μπορούσε να είναι καμιά 500αρια σίγουρα…αν δεν ήταν ο Λάζαρος εκεί!

Κάνει πλάκα στον μηχανικό, να ελέγξει καμιά διαρροή, μήπως υπάρχει περίπτωση λόγω υπέρμετρης γκαντεμιάς να πιάσει φωτιά. Η εστία Λάζαρος ήταν εκεί, alive and kicking. Ωστόσο, δεν συνέβη τίποτα…Μια ώρα αργότερα, ο Λάζαρος βρισκόταν στην κουζίνα του σπιτιού. Και έπεσε η κουρτίνα, αφού έσπασε ο ιμάντας της. Αυτά έφταναν για εκείνη τη μέρα…

Πού τελειώνει η φάρσα; Μερικές μέρες μετά, ο Άδης αναφέρει ότι θυμάται το Clio να έχει οδική βοήθεια στις καλύψεις…Εκείνη την ώρα, δεν το σκέφτηκε, δεν το είπε, δεν ξέρω…

Η βλακεία στο απόγειο. Η ανοησία στον πυρετό της δόξας. Ο Λάζαρος στα πρόθυρα νευρικής κρίσης. Είναι από τις φάσεις που σταματάς να γελάς.

Τα Πάθη του Λαζάρου

Ήταν εκείνη τη νυχτιά που φύσαγε ο Βαρδάρης…Θερμοκρασία άνω των 30 βαθμών τα μεσάνυχτα…ο Λάζαρος φώναξε τον Άδη (τον Θεό της βλακείας, όχι του Κάτω Κόσμου)…

«Άδη, έλα να μας συναντήσεις σε ένα μπαράκι. Έχει λαϊκή αύριο το πρωί ένα στενό παραπάνω, θα βρεις άνετα να παρκάρεις, έχει αδειάσει ο τόπος»

Ο Θεός τα άκουγε…καθόταν στο BΑRadise μαζί με τους φίλους του, και έβλεπε τον Λάζαρο και τον Άδη μέσα από το κινητό του. Γυρνάει στον Βούδα, «είσαι να στήσουμε μια πλακίτσα στα παιδιά;» Ο Βούδας αρνείται, γυρνάει στον Κομφούκιο, αρνείται, «και εσύ τέκνον, Εωσφόρε;» Το βλέμμα του Εωσφόρου μίλησε από μόνο του.

Η φάρσα ήταν αρχικά στον Άδη. Καθώς κατέβαινε και έψαχνε για τη θέση πάρκινγκ, ο Θεός του έδωσε την ευκαιρία να αποφύγει τη φάρσα. Μια λαχταριστή (;) θέση, πολύ κοντά στον προορισμό του. «ΟΧΙ», ανέκραξε ο Άδης με μανία. «This is madness!» Τότε πήρε μπρος ο Διάβολος.

Ο Διάβολος πήρε μπρος, το Clio όμως που βρισκόταν σε θέση πάγκου στη λαϊκή αρνήθηκε να πάρει μπροστά. Για μια ώρα, ο Άδης πάλευε να θέσει το Clio σε λειτουργία. Φοβηθήκαμε ότι το αυτοκίνητο βαρέθηκε τις βλακείες και την κακομεταχείριση και πήγε στο παζάρι να αυτό-πωληθεί. Ο Λάζαρος σηκώνεται 3 ώρες μετά, πηγαίνει 3 χιλιόμετρα μακριά, μπας και έχει κρυώσει, ώστε να το βάλει μπρος και να το πάρει από εκεί. ΟΧΙ. Το Clio είχε στυλώσει τα πόδια του σαν γαϊδούρι. Η μίζα γυρνούσε, ο κινητήρας δεν «έσκαγε» να πάρει μπροστά. Ο Λάζαρος πίστεψε ότι δεν έφταιγε ο αισθητήρας σφονδύλου, αφού υποτίθεται ότι στις 3 ώρες που μεσολάβησαν, ο κινητήρας θα είχε κρυώσει και άρα, θα έπαιρνε μπροστά. Γράφει ένα χαρτάκι «ΔΕΝ ΠΑΙΡΝΕΙ ΜΠΡΟΣΤΑ – ΒΛΑΒΗ», για τα μάτια της Δημοτικής Αστυνομίας και το αφήνει στο παρμπρίζ. Τότε άνοιξαν οι ασκοί του Αιόλου.

Λίγες ώρες μετά, έχει ξημερώσει μια καυτή μέρα. Το Sunny, ακούραστος Λαζαροφόρος, αρχίζει τα πήγαινε-έλα μέσα στην πόλη. Ο ηλεκτρολόγος λέει «Πάνε βάλ’το μπροστά, αν παίρνει φέρ’το εδώ, είναι ο αισθητήρας. Αν δεν παίρνει, οδική και η ζημιά θα είναι μεγάλη». Ωραία.

Ο Λάζαρος φτάνει στο παζάρι. Πλησιάζοντας, βρίσκει το χαρτί της Δημοτικής Αστυνομίας. 80€ για τα ταμεία του Φτερωτού Ηλίθιου. Το χαρτί που λέει ότι είναι ακινητοποιημένο λόγω βλάβης, δεν συγκίνησε κανέναν. Αρχίζουν και ακούγονται τα πρώτα μπινελίκια. Νευριάζει. Ο πωλητής που βρισκόταν εκεί δίπλα, του λέει «Ρε φίλε, ήρθες, το άφησες εδώ, δεν μπορούσες να αφήσεις ένα χαρτί ότι δεν ξεκινάει;» Ο Λάζαρος αντιλαμβάνεται ότι μιλάει με αναλφάβητο! Μετά την ατάκα ορόσημο «Ρε, λες για χόμπι να πάρκαρα εδώ;» μουρμουράει κάτι, ανοίγει το καπό και ψάχνει να βγάλει και να ξαναβάλει το φις στον αισθητήρα. Την ώρα εκείνη, ΕΠΡΕΠΕ να περάσει ένα βανάκι από το σημείο, ανάποδα στον μονόδρομο. Ήταν φως φανάρι ότι δεν χωρούσε να περάσει. Ήταν φως φανάρι ότι ο οδηγός του ήταν ταούκι (=κοτόπουλο). Ήταν φως φανάρι ότι ΕΠΡΕΠΕ να συμβεί και αυτό. Του κάνουν κουμάντο δυο τύποι. Να χωρέσει ανάμεσα στο Clio, που είχε ανοιχτό καπό και τον Λάζαρο να πειράζει τη μηχανή, και σε έναν μεταλλικό πάγκο με ψάρια. Ο Λάζαρος ακούει το φτερό του Clio να μαγκώνει. Το «ΡΕ Μ@Λ@Κ@, ΣΤΑΜΑΤΑ» ακούγεται 500 μέτρα μακριά. Το ταούκι δεν έβλεπε καν ότι ο καθρέπτης του θα έσκαγε πάνω στο ανοικτό καπό του αυτοκινήτου και θα το έπαιρνε μαζί του. Του φωνάζουν να κάνει πίσω, το φτερό ξεκρεμάει και ξαναμαγκώνεται. Ο ιδιοκτήτης του βαν, όχι ο οδηγός, έρχεται και αρχίζει να βρίζει τον Λάζαρο. Ο Λάζαρος όμως έχει στο οπλοστάσιό του δυνατή φωνή και ρεπερτόριο. Οι παραδίπλα πωλητές είναι έτοιμοι να κάνουν πρόταση συνεργασίας, ο Λάζαρος είναι κελεπούρι –δυνατή φωνή, τρελό μπινελίκι, τα έχει όλα για Λαϊκάντζας-. Σπρώχνει μόνος του το αυτοκίνητο, μπας και χωρέσει το ταούκι. Χωράει τελικά, αλλά ο ιδιοκτήτης έρχεται και ζητάει τα ρέστα, για το σπασμένο εμπρός φανάρι, τον κρεμασμένο προφυλακτήρα και το γρατζουνισμένο φτερό.

Ο Λάζαρος σκάει στα γέλια, «Και τι φταίω εγώ που ο μ@λ@κ@ς ο οδηγός σου είναι άσχετος; Ας πήγαινε από την άλλη μεριά αν έπρεπε να φορτώσει, να ήταν και νόμιμος!» Πηγαίνει σε έναν ηλεκτρολόγο αυτοκινήτων εκεί δίπλα. Του λέει σούξου μούξου μανταλάκια, ο αισθητήρας μπλα μπλα μπλα…ο ηλεκτρολόγος –ο οποίος είχε δει τουλάχιστον 3 δικτατορίες στην Ιστορία της Σύγχρονης Ελλάδας- τον γράφει…παίρνει το κλειδί και το καθαρίζει με οινόπνευμα. «Αν ήταν ο αισθητήρας, δεν θα έπαιρνε ποτέ, ούτε κρύος ούτε ζεστός». Ορίστε. 20 χρόνια εμπειρίας των αυτοκινητοβιομηχανιών στα ηλεκτρονικά συστήματα ανάφλεξης πήγαν στράφι. Ο Λάζαρος γυρνάει τη μίζα και –ώ του θαύματος- το Clio ξαναζωντανεύει. Φαίνεται δεν βρήκε κανέναν αξιόλογο να γίνει αφεντικό και γύρισε…

Χτυπάει το κεφάλι του στην κολώνα, την ίδια κολώνα που έλεγε «Απαγορεύεται η στάθμευση – Λαϊκή κάθε Δευτέρα»…Πλέον η φάρσα έχει στραφεί στον Λάζαρο. Το συννεφάκι με τη βροχή είναι από πάνω του. Σηκώνεται και φεύγει, ο αναλφάβητος πωλητής φωνάζει «μην τους ακούς τους μ@λ@κες...παρ’το και φύγε, και την κλήση να πεις να τη σβήσουν».

Τρέχει στον ηλεκτρολόγο, χωρίς να σβήσει την μηχανή. Γιατί αν την έσβηνε, δεν θα έπαιρνε μπροστά τουλάχιστον μέχρι να κρυώσει. Δεν έφαγε το παραμύθι με το κλειδί που λόγω βρωμιάς δεν έκανε επαφή με τον εγκέφαλο.

Η φάρσα όμως δεν τέλειωσε...

Renault Clio και Μούρη

Renault Clio και Μούρη – Βίοι Αντίθετοι

Από την ημέρα που ο άνθρωπος συγκρότησε για πρώτη φορά κοινωνία, έχει ως στόχο του μια πολύ ιδιαίτερη ισορροπία. Θέλει να ξεχωρίζει ανάμεσα στα υπόλοιπα μέλη της κοινωνίας που ανήκει, δεν μπορεί να είναι αδιάφορος, δε μπορεί να περνάει απαρατήρητος. Θέλει να τον θυμούνται, να αναφέρουν το όνομά του, να έχει μια ξεχωριστή θέση. Αυτό δε θα ήταν δύσκολο να επιτευχθεί αν ο ίδιος άνθρωπος δεν έβαζε έναν περιορισμό. Να μη διαφέρει τόσο πολύ από το σύνολο, να μην είναι αυτό που οι Άγγλοι ονομάζουν odd one out. Άντε να δεχτούμε ότι ο στόχος είναι ακόμα εύκολος στην επίτευξη. Το πρόβλημα ολοκληρώνεται όταν σκεφτούμε ότι δεν θέλει να ξεχωρίζει (έστω και λίγο – περιορισμός 1) για κάτι άσχημο…

Το όλο πρόβλημα, εκτός του ότι εφαρμόζεται σε όλες τις περιστάσεις στις οποίες εμπλέκονται οι έννοιες γούστο, επιλογή, προσωπική πινελιά κλπ., έχει τη σημαντικότερη εφαρμογή του στην προσέγγιση του αντίθετου φύλου. Πώς θα ρίξει ο μέσος άντρας μια γυναίκα; Θα βασιστεί σε 1002 πράγματα, αλλά ένα μέρος του παιχνιδιού θα είναι και η «ρόδα». Μέσο μετακίνησης, στοιχείο ανεξαρτησίας, ένδειξη γούστου, screenshot φορολογικής δήλωσης, υποψία τρόπου ζωής. Όλα αυτά μαζί.

Εδώ αρχίζουν τα προβλήματα για τον κάτοχο Renault Clio. Για να δούμε, τι μπορεί ένα –ίσως άρρωστο- μυαλό να βγάλει ως συμπέρασμα κοιτώντας μια τον κάτοχο, μια το όχημα…

Κατ’ αρχάς, μιλάμε για μικρό αυτοκίνητο…η οικογένεια δεν βρίσκεται και πολύ στα πλάνα του, όχι όμως λόγω «άποψης» και κοσμοθεωρίας, αλλά επειδή δεν του φτάνουν τα λεφτά. Αν ήταν εργένης από επιλογή, θα είχε πιθανότατα ένα ακριβό διθέσιο.

Ζει σε πόλη, πιθανότατα σε πολυκατοικία χωρίς χώρο στάθμευσης, το διάλεξε για να μπορεί να παρκάρει εύκολα. Γιατί δεν πήρε μηχανή τότε με τα ίδια λεφτά; Γιατί μάλλον είναι φλώρος, δεν αντέχει τη βροχή και το κρύο. Όποιος φοβάται, πέφτει και κοιμάται…Άσε που δεν τον άφηνε η μάνα του! Αχά…είναι και μαμάκιας…

Δεν βγαίνει σε πολύ in μαγαζιά το βράδυ, γιατί αν έβγαινε, σιγά μην έπαιρνε μικρό Renault. Στα μπουζούκια αν πήγαινε, ο παρκαδόρος θα το τοποθετούσε στρατηγικά περίπου 6 χιλιόμετρα μακριά, σε κάποιο κωλόστενο, πίσω από κάδους σκουπιδιών. Πού θα χωρούσε στο πάρκινγκ του Φιξ μαζί με τα πανάκριβα κάμπριο;

Δεν είναι εκδρομικός τύπος…δεν είναι τετρακίνητο για να πηγαίνει στα χιόνια για σκι ή σε απόμερες παραλίες σαν το Πόρτο Αγριοκάτσικο ή τση Γριάς το Πήδημα. Δεν έχει χώρο ούτε για πέδιλα του σκι και σανίδες snowboard. Που σημαίνει ότι μπορεί και να χρειάζεται να κάνω περικοπές στις βαλίτσες μου το καλοκαίρι…Και θα αφήσω τα 26 παντελόνια και 32 ζευγάρια παπούτσια σπίτι; Τα μισά μου πράγματα δεν θα με ακολουθήσουν στις διακοπές επειδή αυτός είναι τσίπης; Πάλι καλά να λέω που μπορεί να πάμε και διακοπές…Μωρέ καλά μου τα έλεγε η μάνα μου, να τυλίξουμε εκείνον τον πλούσιο με το τζηπ το μπεμβέ…

Περιπτώσεις στις οποίες μπορεί να πέσει γυναίκα λόγω του αυτοκινήτου:

1. Αν τη λένε Κλειώ και τη γνωρίσατε πρόσφατα, αναφέρετε τυχαία ότι «Πάντα μου άρεσε το όνομα Κλειώ και για αυτό το διάλεξα…είναι και πανέμορφο…το έχει το όνομα!».
2. Αν τη λένε Κλειώ και τη γνωρίζετε χρόνια, «θα διαλέξω το Clio για να σε σκέφτομαι ακόμα και στις ώρες που δεν είμαστε μαζί και λιώνω στο μποτιλιάρισμα». Αν είστε και λίγο κάφρος, μπορείτε να πείτε και πιο πολλά πράγματα…
3. Γεμίστε τον χώρο αποσκευών με μπλούζες, φουστάνια, καλλυντικά, παπούτσια κλπ. Αν σε αυτήν την περίπτωση δε λατρέψει το αυτοκίνητο, τι να πω; Πέσατε σε άκαρδη! Η επιτυχία αυξάνεται κατακόρυφα αν ρίξετε και το πίσω κάθισμα και γεμίσετε και αυτό με δώρα. Και τη θέση του συνοδηγού…και του οδηγού τώρα που το σκέφτομαι. Με 2.500 λίτρα δώρα, μπορεί και να το συμπαθήσει το μοντέλο και όποτε βλέπει ένα στο δρόμο να χαμογελάει και να σας σκέφτεται.
4. Αν ο πατέρας της έχει καμιά 5-6 Clio, μπορεί να σας πει «αυτοκινητάρα, τρελό σκίσιμο ούτε τσικ, το δικό σου πρέπει να έβγαινε από τις 12 Απριλίου μέχρι τις 19 Μαϊου του 2001»…(mad_n factor).
5. Αν είστε δίμετροι, με κοιλιακούς 6-Pack, μάτια γαλάζια σαν τη θάλασσα, τότε το Clio θα θεωρηθεί αυτομάτως «γλυκούλι, τέλειο, macho» και ό,τι άλλο μπορεί να σας καπνίσει, όσο ετερόκλητοι και αν είναι μεταξύ τους οι χαρακτηρισμοί.
6. Αν ο πρώην της –κάτοχος πολυτελούς αυτοκινήτου- την παράτησε με μερικές τσαπερδόνες που ψώνισε λόγω «μούρης». Δίκοπο μαχαίρι βέβαια, γιατί μπορεί να στραφεί σε ακόμα πιο μουράτους άνδρες, αντί να έρθει σε σας τους low-profile τύπους.
7. Αν είναι ρομαντική και της πείτε ότι «πήρα το Clio για να ανακαλύψω την ευαίσθητη, θηλυκή πλευρά του εαυτού μου». Απαραίτητο ένα πακέτο χαρτομάντηλα. Από τα διπλά τα Zewa.
8. Αν είναι η κόρη του kouk και ανάψετε μπροστά της τη μίζα με θερμοκρασία χαμηλότερη των 5^ο C. Θα εντυπωσιαστεί σίγουρα. Και εμένα με βλέπω να τρώω ban.
   
9. Βγάζετε τα διακριτικά Renault και βάζετε Audi, Volkswagen ή κάτι premium βρε αδερφέ.