Ο Παππούς Μου

Τον παππού μου τον γνώρισα όταν είχε 160.000km. Είναι πολυταξιδεμένος, έχει ταξιδέψει και έχει γνωρίσει όλη τη Βόρεια Ελλάδα, Μακεδονία και Θράκη.

Γεννήθηκε στο Βόλο πριν πολλά χρόνια. Το σπίτι που γεννήθηκε πάει πια, η οικογένειά του διαλύθηκε. Άλλων παιδιών οι παππούδες είναι διάσημοι, πλούσιοι και έχουν παίξει σε ταινίες, μερικών οι γιαγιάδες ήταν καλλονές Ιταλίδες, Γαλλίδες αριστοκράτισσες...Ο δικός μου παππούς ποτέ δεν έγινε πρώτη φίρμα. Ήταν φτωχός, αλλά τίμιος. Εργατικός μέχρι τελικής πτώσης, ποτέ του δεν έπεφτε στο κρεβάτι από αρρώστιες, σαν κάτι άλλους συνομήλικούς του. Και κάθε μέρα στη δουλειά, στον ήλιο, στις βροχές. Γκαράζ δεν είδε ποτέ του...

Ο Παππούς μου στο Λιτόχωρο με έναν φίλο του.

Από όταν με είδε, λέει ότι έχει ξανανιώσει. Με πηγαίνει βόλτες, όπου και όποτε του το ζητήσω. Είναι ο παππούς που θα πάει τον εγγονό για παγωτό, ακόμα και μέσα στο καταμεσήμερο. Με πηγαίνει διακοπές, έτοιμος πάντα με την ομπρέλα και τα στρώματά μου να στρωθούμε μαζί σε μια παραλία. Με βγάζει ασπροπρόσωπο μερικές νύχτες που πρέπει να γυρίσω πριν κάποια ώρα στο "σπίτι" μου και δεν με τιμωρεί κανείς. Όλα αυτά με τον ιδρώτα του προσώπου του.

Ο παππούς μου δεν μου λέει όχι ποτέ. Εκτός από δύο φορές: Μια τότε που σταμάτησε ο βηματοδότης του να δουλεύει και ήθελε λέει άλλη μπαταρία...αμέσως έφερα τον γιατρό και τον έκανε καλά. Και μια άλλη όταν έπαθε κάτι στη μέση, χάλασε ένας δίσκος του και δεν μπορούσε να πάει βόλτα. Το air condition δεν το μπορεί, "δεν θα μπορεί να σταθεί από το πιάσιμο". Τώρα του πήρα ένα ραδιοφωνάκι mp3 για να ακούει το "Ένα πρωινό" και τη "Θαλασσογραφία" και δακρύζει από συγκίνηση, αλλά τα cd και τα mp3 δεν τα καταλαβαίνει τι είναι. Τώρα το καλοκαίρι, αν τον ταλαιπωρώ, ζεσταίνεται πολύ και υποφέρει, αλλά δεν μου το λέει για να μη στεναχωρεθώ. Δεν τρώει πολύ, και ζει λιτά για να μην επιβαρύνει τον εγγονό.

Ο παππούς μου με την προθυμία και τη ζωντάνια του, θα έκανε πολλούς νεότερους να κοκκινίσουν από ντροπή. Τι και αν δεν είναι όμορφος ή πλούσιος, για μένα πάντα έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Έχουμε κάνει μαζί ένα γύρο της Γης από τον Ισημερινό, έτσι θα τον θυμάμαι.

Παππού, έλα άσπρο πάτο τη βενζίνη, στάλα να μη μείνει...